Inzet van zeolieten om ammoniakemissie te beperken is te duur
Zeolieten worden door veel veehouders gezien als een toegankelijke techniek om de uitstoot van ammoniak te beperken. Het is een laagdrempelige maatregel, die eenvoudig toepasbaar is bij verschillende diercategorieën en geen dure investeringen vraagt. Bovendien zien veehouders ook mogelijke voordelen voor de diergezondheid en de kwaliteit van mest en bodem.
De hernieuwde aandacht vanuit de landbouwmedia versterkte de vraag naar verder onderzoek. Daarom werd samen met Boerenbond besloten om een onderzoek naar zeolieten te openen, met een focus op het gebruik als strooiseladditief in ingestrooide stallen van vleesvee. Tijdens het onderzoek werd ook gekeken naar toepassing bij varkens en geiten en systemen met drijfmest. Er werd dieper ingegaan op de samenstelling van verschillende zeolietproducten en hun effectiviteit.
De onderzoeksvragen in deze studie richten zich op de effectiviteit van zeolieten om ammoniakemissies uit runderstalmest te reduceren, de verschillen in reductiepotentieel tussen commerciële zeolietproducten, en de toepasbaarheid van zeolieten bij andere mesttypes en diersoorten. Verder werd onderzocht of het meest beloftevolle zeolietproduct ook in praktijkomstandigheden bij rundvee en varkens de ammoniakuitstoot kon reduceren. Deze resultaten werden gebruikt om de praktische en economische haalbaarheid van het gebruik van zeolieten te evalueren.
Hoewel zeolieten potentieel hebben als maatregel voor het beperken van de ammoniakemissie, zijn er belangrijke uitdagingen voor de praktische toepassing. De effectiviteit varieert sterk onder verschillende omstandigheden en de hoge dosissen die nodig zijn, maken toepassing economisch nu nog niet haalbaar. Toekomstig onderzoek moet gericht zijn op mogelijke alternatieve toepassingen, zoals luchtfilters met zeolieten, en op het vinden van een balans tussen reductie en praktische haalbaarheid.
Meer informatie is te vinden in het rapport 'Zeolieten als ammoniakreducerende maatregel in de veehouderij'.