‘Voorkom dat mest-, stikstof- en klimaatbeleid elkaar tegenwerken’

Velthof erkent dat de milieuproblemen in de landbouw groot zijn. "Over 2 jaar is er een groot mestoverschot. Er zijn allerlei technische oplossingen denkbaar, maar die zijn niet zo snel ingevoerd en lossen het probleem maar deels op. Krimp van de veestapel is nodig om aan de Europese wet te blijven voldoen. Dat zou mijn advies zijn, maar het is aan de politiek om daarover te beslissen."

Als hoogleraar richt Velthof zich op het verkrijgen van kennis voor de lange termijn. Hij wil de komende jaren zijn verdiepende studies naar de bodem voortzetten en uitbreiden. Dat beperkt zich niet alleen tot mest, maar gaat ook over andere milieuproblemen zoals klimaatopwarming. Hij wil met namen meer weten over de emissie van lachgas.

Extra emissie van lachgas kan maatregelen om opwarming van de aarde tegen te gaan, weer ongedaan kan maken. Dat risico is er bijvoorbeeld bij veengronden. Verhoging van de grondwaterstand in veengebieden remt de CO2-uitstoot door de afbraak van verdroogd veen. Maar uit nat veen komt juist lachgas vrij, een sterker broeikasgas dan CO2. Velthof wil meten en berekenen wat de optimale grondwaterstand is om klimaatopwarming tegen te gaan.

Ook bij de opslag van koolstof in zand- en kleigronden komt lachgas vrij. "Voor het klimaat lijkt extra opslag van koolstof in de bodem een goede oplossing, maar het is daarbij belangrijk om te weten waar het optimum ligt tussen opslag en emissies", aldus de wetenschapper. "Het injecteren van mest in de bodem leidt bijvoorbeeld tot minder ammoniak, maar de emissie van lachgas is hoger. Daar zijn aanvullende maatregelen tegen te nemen."

Met nieuwe meettechnieken gaat Velthof de processen van stikstof-, koolstof- en fosforverbindingen in de bodem en de emissies naar lucht en water beter in kaart brengen. Ook die kennis helpt uiteindelijk bij het opstellen van beleid dat emissies en uitspoeling moet tegengaan. Met meer fundamentele kennis moet worden voorkomen dat maatregelen elkaar tegenwerken.