Koetoilet kan stikstofemissie uit de melkveestal aanzienlijk verlagen

Uit een gedetailleerde stikstofbalans, opgesteld over een jaar, bleek dat 9,2% van de stikstofuitscheiding door de koeien uit de stal verloren ging. Begeleidende emissiemetingen laten zien dat 4,1% verloren ging als ammoniak en 0,14% als lachgas. Hieruit volgt dat de rest van het verlies, 4,9%, het gevolg moet zijn geweest van nitrificatie en denitrificatie in de mestkelder onder de vloer, en verloren ging als stikstofgas.

Bij vergelijking van de stal met het CowToilet met een referentiestal zonder CowToilet waren de emissies per stikstofvorm voor totaal-stikstof, ammoniak, lachgas, en stikstofgas respectievelijk gemiddeld 41%, 39%, 18%, en 43% lager. Deze resultaten geven een wat vertekend beeld, omdat de opgevangen urine meteen uit de stal werd afgevoerd en daardoor niet bijdroeg aan de emissie uit de stal, terwijl dit bij de referentie wel het geval was. Inclusief een schatting voor deze emissie, bij emissiearme opslag, waren de stikstofemissies respectievelijk 38%, 33%, 18%, en 43% lager.

Het onderzoek wijst uit dat er met emissiereducerende systemen over lange perioden aanzienlijke reducties in stikstofemissie uit de melkveestal gerealiseerd kunnen worden. Het is vooral de ureum in de urine die verantwoordelijk is voor stikstofemissie uit de melkveestal en vanaf het land. Opvang van een deel van de urine, zoals met het CowToilet, kan daardoor een aanzienlijke verlaging van stikstofemissie geven.

Tijdens het meetjaar werd gemiddeld 10,1 liter urine per koe per dag opgevangen, 35% van de geschatte urineproductie van de koeien. Door aanpassingen aan het CowToilet kan de hoeveelheid opgevangen urine mogelijk nog worden verhoogd, waardoor de emissie verder kan worden verlaagd.

Meer informatie is te vinden in het rapport 'Niveau en samenstelling van het stikstofverlies uit een melkveestal met roostervloer en een koetoilet'.