Routekaart voor het toekomstig mestbeleid

In september 2020 heeft Schouten de contouren voor het toekomstig mestbeleid geschetst. Zij heeft er sindsdien met sectorpartijen en andere belanghebbenden over gesproken.  Voor de eerste 2 sporen van het toekomstig mestbeleid schetst de minister nu een routekaart. Het derde spoor, de gebiedsgerichte aanpak waterkwaliteit, krijgt aandacht in het zevende actieprogramma Nitraatrichtlijn.

De basis voor het eerste spoor 'grondgebondenheid' is volgens Schouten dat de geproduceerde mest past binnen de mestplaatsingsruimte die een boer tot zijn beschikking heeft. Een belangrijk aspect bij de definitie van grondgebondenheid is de omgang met samenwerkingsovereenkomsten tussen bedrijven.

Er wordt ook verkend of een vorm van bedrijfsspecifieke verantwoording, bijvoorbeeld met behulp van een Afrekenbare Stoffenbalans mogelijk en uitvoerbaar is. Mogelijk kan de 'Kringloopwijzer'voor de melkveehouderij hierbij een rol spelen. Dit systeem heeft echter nog zwakke plekken zoals de borging van de invoerdata en de handhaafbaarheid.

Spoor 2 betreft mestverwerking voor niet-grondgebonden bedrijven. Er wordt een werkgroep met stakeholders ingericht waar de centrale vraagstukken worden besproken. Schouten acht een nieuwe definitie voor mestverwerking nodig. De mestverwerkingsproducten moeten aansluiten bij de vraag van akkerbouwers. Daarnaast moeten ze voldoen aan technische voorschriften.

In de uitvoering van het klimaatakkoord en de stikstofaanpak komt er een subsidieregeling om de verwerking van mest van niet-grondgebonden bedrijven tot stikstofmestproducten die kunstmest kunnen vervangen te stimuleren.