Een circulair voedselsysteem: nut en noodzaak

Hierbij gaan ze uit van vier principes:

Het eerste principe behelst het waarborgen van onze natuurlijke hulpbronnen, zoals een gezonde bodem, schone lucht en wateren, biodiversiteit en natuur. Dit betekent dat we moeten kiezen voor die landbouw- en visserijmethoden die bijdragen aan een vruchtbare bodem, die emissies van nutriënten en koolstofverbindingen naar lucht, water en bodem minimaliseren, en die de biodiversiteit en de veerkracht van het systeem bevorderen.

Een tweede principe is het vermijden van voedselverliezen en -verspilling.

Een derde principe houdt in dat akkerland en natuurlijke wateren primair benut dienen te worden voor de productie van voedsel dat direct geschikt is voor menselijke consumptie. Dit betekent concreet dat we bijvoorbeeld akkerland zo veel mogelijk gebruiken voor de productie van plantaardig voedsel voor de mens en niet voor het produceren van voer voor dieren, of voor het produceren van biomassa voor biobrandstoffen.

Het vierde en laatste principe geeft aan dat we reststromen die ontstaan in het voedselsysteem en niet kunnen worden vermeden, zoals mest, moeten hergebruiken.

Wanneer we deze principes als uitgangspunt nemen heeft dit grote gevolgen voor het voedselsysteem. Zo laat recent onderzoek zien dat wanneer dieren gevoerd worden met alleen reststromen en gras (geproduceerd op grond die niet voor ‘hoogwaardigere’ landbouwproductie geschikt is) we ongeveer de helft minder dierlijke producten kunnen eten.

Bovengenoemde principes richten zich strikt genomen op het produceren van voedsel binnen de draagkracht van de aarde. Echter volgens de wetenschappers dat is onvoldoende, bijvoorbeeld omdat er te veel bedrijvigheid is op een te kleine plek. Er moet daarom ook worden nagedacht over de ‘milieugebruiksruimte’ op nationale en regionale schaal.
Ook richt dit model zich enkel op de ecologische draagkracht van de aarde, en moeten sociale aspecten en bijvoorbeeld dierenwelzijn als factor worden meegenomen. De onderzoekers stellen dat de economie dienend zou moeten zijn aan deze ecologische, sociale en andere maatschappelijke doelen.

De wetenschappers doen geen heldere uitspraak over op welke schaal deze kringlopen gesloten moeten worden. Wanneer we kiezen voor regionale of landelijke schaal, dan moeten we ook met de seizoenen mee gaan eten. Koffie, rijst en chocola zijn dan echter niet beschikbaar, of tegen veel hogere milieukosten. Het gaat er vooral om dat we heel bewust gaan eten. Dit is volgens de auteurs een gezamenlijke verantwoordelijkheid van overheid, bedrijfsleven en consumenten. Voedsel moet op de juiste manier worden gewaardeerd.

Het hele artikel is via deze link te lezen.
Het boek 10 miljard monden is hier te bestellen.