Beperkt lekkages van methaan bij Vlaamse pocketvergisters

Pocketvergisters spelen een belangrijke rol in het verminderen van methaanemissies in de veehouderij. Om meer inzicht te krijgen in verliezen die kunnen optreden, voerde het onderzoeksinstituut Inagro een verkennende studie uit, in opdracht van het Vlaamse agentschap 'Landbouw en zeevisserij' en het Vlaams Klimaatfonds. Hierbij werden tien pocketvergisters bezocht en werden verschillende metingen uitgevoerd om kritische emissiepunten in kaart te brengen.

Het doel van het project BOOST+ was niet om emissiefactoren te bepalen, maar om kritische verliespunten in kaart te brengen en deze te vertalen naar enkele aanbevelingen. Met een FLIR-camera werd elke installatie onderzocht op biogaslekken. Bij 7 van de 10 installaties werden geen lekken gedetecteerd. Kritische verliespunten bleken vaak onderdelen zoals blowers, scheuren in membranen of slecht sluitende overdrukventielen. Onopgemerkte biogaslekken kunnen leiden tot aanzienlijke economische verliezen, oplopend tot tienduizenden euro's per jaar. Daarom zijn onderstaande aanbevelingen van belang: 

• Houd de opbrengst van de installatie in de gaten. Als die plots sterk afneemt, kan dat wijzen op een lek.


• Verminder risico’s door periodieke gaslekdetecties met een FLIR-camera in te plannen.


• Overweeg de aanschaf van een draagbare methaandetector om zelf regelmatig enkele kritische punten te controleren.

Ammoniakuitstoot werd uitsluitend waargenomen bij de afstortput van ruwe mest en de opslag van digestaat. Er werd geen significante ammoniakuitstoot vastgesteld tijdens het vergistingsproces zelf. Op basis van deze studie is er dus geen reden om ervan uit te gaan dat pocketvergisting een toename van ammoniakemissie teweegbrengt. 
           
De rookgassen van de warmtekrachtkoppelingen werden geanalyseerd op onverbrand methaan. Bij alle installaties bedroeg het methaanverlies minder dan 1% van de totale methaanproductie. Maatregelen die methaanuitstoot moeten reduceren, focussen dus beter op preventie van lekken aangezien methaanverlies bij de WKK miniem is.

Tijdens ieder bezoek namen de onderzoekers ook een monster van het digestaat. Deze monsters werden geanalyseerd om het resterende biogaspotentieel te bepalen. Het onderzoek toont aan dat een verblijftijd van minstens 30 dagen in de vergister nodig is om meer dan 90% van het methaan uit ruwe mest vrij te stellen. Dit illustreert het vermogen van pocketvergisters om methaanemissies van veehouderijbedrijven te reduceren en onderstreept het belang van dagvers voeden van de installatie.